Elvenar | Darmowa Gra

Którą strone wybierzesz - ludzi czy elfów? Elvenar to przeglądarkowa gra MMO, najnowsze dzieło studia InnoGames, znane fanom gatunku z bardzo popularnych Plemion, czy z wydanej dość niedawno kontynuacji hitu, Tibal Wars 2. Zadaniem gracza jest przekształcenie małej, nic nieznaczącej osady w wielkie, sprawnie funkcjonujące królestwo. Produkcja łączy elementy znane z różnych gatunków (m.in. gier RTS, czy RPG), a całość została okraszona bajeczną (dosłownie i w przenośni) szatą graficzną.

Jak w większości gier tego typu, gracz rozpoczyna swoją przygodę od małej, liczącej zaledwie kilka budowli osadki, a jego głównym zadaniem (gdyż na obecnym etapie rozwoju produkcja nie oferuje możliwości walki z innymi graczami) jest przekształcenie jej w sprawnie prosperujące królestwo. Z początku gracz dysponował będzie bardzo ograniczonym terenem pod rozbudowę swoich włości, pozwalającym wznieść dosłownie kilka konstrukcji, lecz nie ma tutaj znanych z produkcji takich jak Plemiona, czy Ogame sposobów ekspansji (przejmowanie kolejnych wiosek, planet, czy wysp). Nie oznacza to jednak, że trzeba będzie cisnąć się na niewielkim skrawku terenu – tereny dookoła zamku można bardzo szybko poszerzyć, tworząc miejsce pod kolejne konstrukcje, co może przypominać nieco rozwiązania znane z Forge of Empires.

Po rozpoczęciu rozgrywki (i wyboru rasy – są dwie, elfy i ludzie, jednak różnice są dość kosmetyczne i w głównej mierze ograniczają się do wyglądu) część graczy może mieć problem z odnalezieniem się – interfejs rozgrywki zawiera szereg rozmaitych wskaźników, a menu wznoszenia konstrukcji podzielone jest na kategorie, które na początku wydać się mogą niejasne. Jednakże, jak w przypadku większości gier przeglądarkowych, Elvenar wyciąga w stronę gracza rękę, podsuwając prosty, acz jednocześnie w zupełności wystarczający samouczek, wyjaśniający działanie wszystkich mechanizmów rozgrywki, podstawowych budowli, czy zawierający użyteczne rady dotyczące samej rozgrywki. Z czasem samouczek przekształca się w serię zadań, zlecanych przez różnorakie postacie, za wykonanie których gracz otrzymuje sowite nagrody (całość przypomina system, który znaleźć można w poprzedniej produkcji studia, Plemiona 2).

Ekonomia gry jest zaskakująco prosta, gdyż opiera się wyłącznie na dwóch surowcach (Monety i Narzędzia), które używane są do wznoszenia konstrukcji, czy zlecania produkcji surowców, lecz jest to z drugiej strony zabieg dość ciekawy, gdyż nie ma tutaj „rozdrobnienia” znaczenia materiałów, które spotkać można chociażby we wspomnianym wyżej Forge of Empires, gdzie rozmaitych produktów są dziesiątki, co w większości gier sprowadza się do tego, że gracz posiada spore zapasy kilkunastu surowców, a przed dalszym rozwojem wstrzymuje go brak jednego z nich. Nie oznacza to jednak, że w grze są jedynie Monety i Narzędzia – występują tu także rozmaite Dobra (takie jak stal, jedwab, czy magiczny pył), które wykorzystywane są do wykonywania specjalnych zadań, zwanych w grze Spotkaniami (o których przeczytać można w dalszej części tekstu). Oprócz tego są jeszcze Relikwie (otrzymywane za wykonywanie wspomnianych Spotkań), które wykorzystać można, między innymi, do zwiększania efektywności pracy rozmaitych budowli.

Jak zostało wspomniane, gracz ma możliwość poszerzania swoich włości. Dokonać tego można na trzy sposoby: wydając Kryształy (waluta premium, za którą trzeba zapłacić prawdziwe pieniądze), wynajdując odpowiednie ulepszenie, bądź przejmując prowincje, wykonując wspomniane wcześniej Spotkania. Są to po prostu mini-zadania, które ukończyć można na dwa sposoby: płacąc daninę (zwykle Monety, Narzędzia i któreś z dóbr), bądź wybijając armię, która strzeże terenu, na którym miejsce ma dane wydarzenie. W zamian za to gracz „zalicza” Spotkanie i otrzymuje Relikwie i punkt nauki. W każdej prowincji jest 8 takich Spotkań – po tym, jak wszystkie zostaną ukończone, prowincja zostaje przejęta. Żeby nie było jednak zbyt prosto, prowincję trzeba najpierw odkryć, wysyłając doń zwiadowcę, a dopiero potem można zacząć wykonywać związane z nią zadania – z początku koszty wysłania zwiadowcy jak i czas samej czynności są niewielkie, z czasem jednak rosną do sporych rozmiarów, przez co gracz musi zastanowić się dwa razy, czy odkryć nowe połacie terenu, czy przeznaczyć fundusze na wzniesienie budowli – takich wyborów, szczególnie na początku rozgrywki, jest całkiem sporo. Gdy nie będziecie mogli zdecydować na konkretną strategię, z pomocą przyjdzie wam Elvenar wiki, czyli strona poświęcona poradom i mechanikom gry!

Kilka słów należy się także procesowi wznoszenia budowli. Tych w grze, jak zostało wcześniej wspomniane, jest kilkadziesiąt, a wszystkie podzielone są na odpowiednie zakładki, w zależności od ich funkcji (przeznaczone do zwiększania populacji, czy generowania podstawowych surowców, bądź produkcji wojska). Nie ma tu na szczęście sytuacji, znanej ze wspomnianej już wcześniej gry Anno Online, w której gracz otrzymuje kilka, czy nawet kilkanaście budynków pełniących tą samą rolę (jak produkcja Monet) – tutaj, nie licząc budynków wpływających na kulturę, każdy surowiec, czy dobro produkowane jest przez jeden budynek. W zamian za to każda budowla może zostać wiele razy ulepszona, a każde takie usprawnienie podnosi jej wydajność (jak, na przykład, zwiększenie ilości mieszkańców, których pomieścić może Rezydencja).

Ważnym elementem rozgrywki jest także wspomniana kultura. Wskaźnik ten podnieść można wznosząc budowle z zakładki Kultura, czy ulepszając kilka „normalnych” konstrukcji, a wpływa on na ogólną wydajność osady. Konstruując kolejne budowle kultura „wskakuje” na wyższe poziomy, a każdy z nich daje procentową premię do produkcji wszelkich dóbr i surowców w osadzie. Premie te są potężne (niewielkim nakładem pracy i surowców można zwiększyć wydajność o połowę!), przez co często bardziej opłaca się wykorzystać ograniczoną przestrzeń do „upiększenia” włości, niż do wzniesienia nowych budowli generujących surowce. Wspomnieć warto także o systemie wynajdywania nowych budowli, czy jednostek – składa się on z kilkudziesięciu pozycji (drzewko przypomina trochę to znane z serii Cywilizacja), a każda z nich, po wynalezieniu, odblokowuje nową funkcję w grze. Do odkrywania nowych rzeczy wykorzystywane są punkty nauki, otrzymywane co godzinę, bądź zdobywane poprzez zakup za monety, czy wykonywanie Spotkań.

Niemniej ważną składową jest armia. Werbowanie wojska może na pierwszy rzut oka nie mieć większego sensu, gdyż w grze nie da się (na obecnym etapie rozwoju produkcji) walczyć z innymi graczami, lecz armia jest nieoceniona podczas wykonywania Spotkań – spora część z nich wymaga zapłacenia naprawdę słonej daniny za możliwość ich ukończenia, a sprawę rozwiązać można za darmo (nie licząc kilku jednostek, które straci się w trakcie walki) metodą siłową, wysyłając wojsko, by wyrżnęło obstawę (choć część Spotkań obstawiona jest ogromnymi armiami, przez co nie zawsze jest to opłacalne). Obecnie w grze dostępne jest po pięć jednostek na każdą z ras (plus drugie tyle jednostek, które obstawiają Spotkania), lecz mimo tego różnią się one od siebie znacząco. Każda z jednostek reprezentuje inny typ (taki jak jednostka walcząca w zwarciu, czy strzelec), przez co dobrze radzi sobie z niektórymi typami oddziałów, dostając łupnia od innych. Niektóre jednostki posiadają także zdolności specjalne, takie jak osłabienie trafionej jednostki, przez co całe starcia są dość złożone.

Walki bardzo przypominają te, znane z serii Heroes of Might & Magic (czy przeglądarkowej wersji Might & Magic Heroes Online). Po rozpoczęciu starcia gracz zostaje przeniesiony na planszę, podzieloną na kilkadziesiąt pól (znane ze wspominanej serii „hexy”), a po obu stronach areny stają jednostki gracza i jego przeciwnika. Całe starcie rozgrywają się w systemie turowym, a kolejność jednostek uzależniona jest od ich inicjatywy (im wyższa, tym jednostka wykona ruch wcześniej). Walka trwa do momentu, aż któraś armia zostanie wybita, bądź gracz wycofa się ze starcia. Można także zautomatyzować cały proces, jednak gracz straci wtedy znacznie więcej wojska – lepiej jest rozgrywać je „ręcznie” i planować każdy swój kolejny ruch, zamiast wysyłać wojsko „na pałę”, bez namysłu.

Opcje społecznościowe, zważywszy na fakt, iż jest to gra na etapie wczesnej produkcji (beta), są dość ograniczone i sprowadzają się w głównej mierze do wymieniania pomiędzy graczami wiadomości, handlowania surowcami, czy wspieraniu rozbudowy osady (proces przypominający ten, który występował w, na przykład, Grepolis – odwiedzający osadę gracz może po prostu zwiększyć wydajność budowniczych). Jak każda darmowa, przeglądarkowa gra MMO, produkcja pozwala na wykorzystanie prawdziwych pieniędzy, by ułatwić sobie rozgrywkę. Na szczęście cały proces przypomina ten znany z Plemion, gdyż gracz wydający kosmiczne ilości gotówki do zakupu Diamentów nie jest w stanie zyskać znacznej przewagi nad tymi, którzy nie płacą – Diamenty wykorzystywane są głównie do tego, by przyspieszać proces wznoszenia budowli, czy rekrutacji jednostek, więc bawić się można i bez płacenia. Jeśli szukasz produkcji sprawdzonego studia, która nie zmusza do wydawania zawrotnych ilości gotówki, „by coś znaczyć”, a przy tym łączy elementy wielu gatunków gier, Elvenar jest zdecydowanie dla ciebie – to produkcja na dziesiątki, jeśli nie setki godzin przyjemnej rozgrywki.